ၿမန္မာၿပည္တြင္ ပထမဆံုး စက္ရုပ္ႏွင့္စက္မ်ားတီထြင္သူ ဆရာၾကီးဦးၾကည္၏ ကိုယ္ေရးအက်ဥ္း ႏွင့္သူတီထြင္ခဲ႕ေသာစက္မ်ားအေၾကာင္း

တီထြင္သူဆရာၾကီးသည္ထူးၿခားထက္ၿမတ္သည့္ပါရမီရွင္တစ္ဦးအၿဖစ္တနသၤာရီတိုင္းေဒသၾကီးထား၀ယ္ၿမိဳ႕တြင္မိုင္းကန္ထရိုက္တာအဖဦးဘလွိဳင္အမိေဒၚအမာတို႔မွဒုတိယကမၻာစစ္ၾကီးမၿဖစ္မွီ၁၉၃၄ခုႏွစ္ဇြန္လ၁ရက္ေန႕တြင္ေမြးဖြားခဲ႕ပါသည္။

မူလတန္း၊အလယ္တန္းႏွင့္အထက္တန္းအဆင့္မ်ားကိုထား၀ယ္ၿမိဳ႕အထက္တန္းေက်ာင္းတြင္ၿပီးေၿမာက္ခဲ႔ၿပီး၁၉၅၄ခုႏွစ္တြင္အင္းစိန္ဂ်ီတီအိုင္တြင္ၿမိဳ႕ၿပအင္ဂ်င္နီယာကိုတက္ေရာက္သင္ၾကားခဲ႔ရာ၁၉၅၇ခုႏွစ္တြင္သင္တန္းၿပီးဆံုးေအာင္ၿမင္ၿပီးအင္းစိန္ဂ်ီတီအိုင္တြင္ပင္နည္းၿပဆရာ(ၿမိဳ႕ၿပ)အၿဖစ္စတင္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ႔ပါသည္။

၁၉၆၀ခုႏွစ္တြင္ႏိုင္ငံၿခားသို႔ပညာသင္ေစလႊတ္ၿခင္းခံရရာအေမရိကန္ႏိုင္ငံDUNWOODY INSTITUTE MINNESOTA U.S.A မွ HIGHWAY SPECIAL COURSE ကိုေအာင္ၿမင္ခဲ႔ပါသည္။ႏိုင္ငံၿခားပညာေတာ္သင္အၿဖစ္အေမရိကန္ႏို္င္ငံတြင္ေရာက္ရွိေနစဥ္အတြင္းမိမိ၀ါသနာပါေသာစက္အမ်ိဳးမ်ိဳးအေၾကာင္းေလ႔လာၿခင္း၊စာအုပ္စာတမ္းမ်ားစုေဆာင္းၿခင္းတို႕ကိုလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ႔ပါသည္။

၁၉၆၁ခုႏွစ္ၿမန္မာႏိုင္ငံသို႔ၿပန္ေရာက္ၿပီးစက္မွဳစိုက္ပ်ိဳးႏွင္႔သက္ေမြးပညာဦးစီးဌာန၊အင္းစိန္ဂ်ီတီအိုင္တြင္အမွဳထမ္းေနစဥ္၁၉၆၃ခုႏွစ္မွစကာေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီအစိုးရလက္ထက္အင္းဗိြဳင္းခမ္းမတြင္က်င္းပေသာပညာေရးၿပပြဲမ်ား၌ဆရာတီထြင္ထားေသာစက္မ်ားကိုၿပသရာေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ားအားက်ႏွစ္ၿခိဳက္ေသာၿပကြက္မ်ားအၿဖစ္လူသိမ်ားခဲ႔ပါသည္။

ဆရာသည္၁၉၇၀ခုႏွစ္မွ၁၉၇၇ခုႏွစ္ထိကေလာဂ်ီတီအိုင္တြင္လက္ေထာက္ကထိကအၿဖစ္လည္းေကာင္း၊၁၉၇၇မွ၁၉၈၀ခုနွစ္ထိၿပည္ဂ်ီတီအိုင္တြင္လက္ေထာက္ကထိကအၿဖစ္လည္းေကာင္းတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ႔ၿပီး၁၉၈၀မွ၁၉၉၄အသက္၆၀ၿပည့္ပင္စင္ယူသည္အထိေအာင္ဆန္းၿမိဳ႕စက္ပစၥည္းထိန္းသိမ္းေရးပညာသင္ေက်ာင္း(Repairs and Maintenaces)တြင္ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးအၿဖစ္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ႔ပါသည္။ဆရာအၿဖစ္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ႔စဥ္မိမိတာ၀န္ယူသင္ၾကားေသာဘာသာရပ္ကိုစာေတြ႔လက္ေတြ႕ပိုင္ႏိုင္က်ြမ္းက်င္ၿခင္း၊ဟာသဥာဏ္ရွိၿခင္းတို႔ေၾကာင့္တပည့္မ်ား၏ခ်စ္ခင္ေလးစားမွဳကိုရရွိခဲ႔ပါသည္။

ေအာင္ဆန္းေက်ာင္းတြင္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနစဥ္ေဆးသုတ္စက္ရုပ္ကိုတီထြင္ၿပခဲ႔ရာအဆင့္ၿမင့္နည္းပညာေလ့လာသူလူငယ္မ်ားအၾကားေရပန္းစားခဲ႔ရာႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရမွခ်ီးၿမွင့္သည့္အေနၿဖင့္ႏိုင္ငံၿခားသို႕ေလ႔လာေရးခရီးေစလႊတ္ၿခင္း၊ေနထိုင္ရန္တိုက္ခန္းမ်ားခ်ီးၿမွင့္ၿခင္းတို႔ၿဖင့္ဂုဏ္ၿပဳၿခင္းခံခဲ႔ရသူလည္းၿဖစ္ပါသည္။

ယေန႔ေခတ္ပြင့္လင္းၿမင္သာေသာလူ႕အဖြဲ႕အစည္းႏွင့္ေခတ္မွီပညာေရးစနစ္သို႕ေၿပာင္းလဲေနခ်ိန္တြင္တီထြင္သူဆရာၾကီးအားမ်ိဳးဆက္သစ္လူငယ္မ်ားဂုဏ္ယူအားက်စိတ္ၿဖင့္အတုယူႏိုင္ေစရန္၊ဆရာၾကီးအေနၿဖင့္ယခင္နွစ္မ်ားအတြင္းသတင္းဂ်ာနယ္မ်ားအခ်ိဳ႕တြင္ေဖာ္ၿပခဲ႔ေသာအခ်က္အလက္မ်ားထက္ပိုမိုၿပည့္စံုေစလိုေသာဆႏၵရွိသၿဖင့္သူတီထြင္ခဲ႕သမ်ကိုအသိေပးလိုက္ရၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။

ေဆးမွဳတ္သည့္စက္ရုပ္

က်ိဳကၠဆံကြင္းပညာေရး၀န္ၾကီးဌာနအေနၿဖင့္ၿပသခဲ႔ေသာေဆးမွဳတ္သည့္စက္ရုပ္(သေဘၤာေဆးမွဳတ္ၿခင္း)သည္အလြန္လူၾကိဳက္မ်ားၿပီးစက္ရုပ္၏လုပ္ေဆာင္ခ်က္ကိုလည္းၿပပြဲလာပရိတ္သတ္မ်ားသည္အလြန္တအံတၾသၿဖစ္ၾကပါသည္။ထိုစက္ရုပ္သည္အၿမင့္(၆ေပ)ခန္႔ရွိၿပီးပံုတြင္ၿမင္ရသည့္အတိုင္းလူတစ္ေယာက္၏ပံုစံအတိုင္းေတြ႔ၿမင္ရပါမည္။

ထိုစက္ရုပ္မွာလည္းသူ၏ေဆးမွဳတ္လုပ္ငန္းမစခင္တြင္ဆိုဖာကုလားထိုင္ေပၚ၌သေဘာၤေဆးမွဳတ္ေသာကိရိယာ(Spray Gun)ကိုကိုင္၍ထိုင္ေနသည္ကိုေတြ႕ရပါသည္။ထိုသို႔ထရပ္ေသာအခါအသံမွာတစ္၀ီ၀ီႏွင့္(ရဲေမာ္ေတာ္ယဥ္မ်ားမွအေရးေပၚၿမည္ေသာအသံမ်ိဳး)ႏွင့္ထရပ္ပါသည္။ထိုအခ်ိန္တြင္ပြဲၾကည့္ပရိတ္သတ္မ်ားက၄င္းအသံကိုၾကားၿပီးထိုစက္ရုပ္ဘာလုပ္မည္ကိုပြဲၾကည့္ပရိတ္သတ္မ်ားစိုက္ၾကည့္ေနပါသည္။ထိုအခ်ိန္ညာဘက္လက္တြင္ကိုင္ထားေသာSpray Gunကိုတစ္ၿဖည္းၿဖည္းအေပၚသို႔ေၿမွာက္ပါသည္။၄င္း၏ညာဘက္ပုခုန္းႏွင့္တစ္တန္းထဲရွိေသာအခါ၄င္းအေ႔ရွရွိ(၅)ေပခန္႔အကြာတြင္ရွိေသာ(၃)ေပပတ္လည္သံၿပားကိုသေဘၤာေဆးစ၍မွဳတ္ပါေတာ့သည္။ေဆးမွဳတ္သည့္အခါတြင္လည္းလူတစ္ေယာက္ေဆးမွဳတ္သကဲ႔သို႔ွ Spray Gun၏ေမာင္းတံကိုလက္ညိဳးၿဖင့္ခ်ိတ္ဆြဲကာသံၿပားေပၚသို႔လက္၀ဲဘက္မွလက္ယာဘက္သို႔သေဘၤာေဆးမွဳတ္သြားပါသည္။သူ၏ေခါင္းသည္လည္း Spray Gunသြားသည့္အတိုင္းလိုက္ၾကည့္ပါသည္။တစ္ဖက္ထိပ္သို႔ေရာက္ေသာအခါေဆးမွဳတ္ၿခင္းကိုရပ္တန္႔၍နဂိုေနရာသို႔ၿပန္လာပါသည္။ေခါင္းမွာလည္းၿပန္လွည့္လာပါသည္။ဆိုလိုသည္မွာလူတစ္ေယာက္ေဆးမွဳတ္ေနၿခင္းအတိုင္းတစ္ေသြမတိမ္းလုပ္ေဆာင္ေနၿခင္းၿဖစ္ပါသည္သူ၏လက္ထဲမွ Spray Gunကိုလည္းေအာက္သို႔၃လက္မခန္႔နိမ္ခ်၍ပထမနည္းအတိုင္းလက္ညိဳးၿဖင့္ခ်ိတ္ဆြဲ၍ဒုတိယလိုင္းကိုမွဳတ္သြားသည့္အခါ(တစ္ခ်ိဳ႔လူမ်ားကဒီေကာင္လက္ထဲကိုေသနတ္ထည့္ေပးလ်င္လည္းပစ္မည့္ေကာင္ဘဲေၿပာၾကပါသည္)ထိုအတိုင္း(၁၀)ၾကိမ္(၁၂)ၾကိမ္ခန္႔ေဆးမွဳတ္သြား၍၌င္းသံၿပားတစ္ခ်ပ္လံုးေဆးမွဳတ္ၿပီးသားၿဖ္သြားပါသည္။ေနက္ဆံုးလိုင္းကိုမွဳတ္ၿပီးသည္ႏွင့္သူ၏ေဆးမွဳတ္လုပ္ငန္းၿပီးသြားေၾကာင္းသိ၇ွိသည္ႏွင့္လက္မွာပံုမွန္ေနရာသို႔ၿပန္လာပါသည္။

ထိုအခ်ိန္တြင္ေဆးမွဳတ္ထားေသာသံၿပားမွာလည္းပရိတ္သတ္မ်ားၾကည့္ေနသည့္ဘက္သို႕အလိုအေလ်ာက္လွည္႔သြားပါသည္။ထိုသို႔ေဆးမွဳတ္ၿပီးေသာသံၿပားအားပရိတ္သတ္ဘက္သို႔လွည့္ၿပသည့္အခါပရိတ္သတ္မ်ားကလက္ခုပ္ၾသဘာေပးၾကပါသည္။ထိုသို႔ၾကည့္ေနေသာပြဲၾကည့္ပရိတ္သတ္ထဲတြင္ေဆးမွဳတ္လုပ္ငန္းလုပ္စားေနေသာအိႏၵိယလူမ်ိဳး(၂)ဦး၊(၃)ဦးတို႔ကဒီေကာင္ေဆးမွဳတ္တာ"တို႔မွဳတ္တာထက္"ညီတယ္ကြဟုေၿပာ၍ရယ္ၾကပါသည္။ထိုသံၿပားပရိတ္သတ္ဘက္လွည့္ၿပေနခ်ိန္တြင္အဆိုပါစက္ရုပ္မွာသူ၏လုပ္ငန္းၿပီးဆံုး၍အသံတ၀ီ၀ီၿမည္ၿပီးကုလားထိုင္ေပၚသို႔ထိုင္ခ်လိုက္ပါသည္။ကုလားထိုင္ေပၚထိုင္မိသည္ႏွင့္၄င္းကိုအလုပ္ေစခိုင္းထားေသာခလုပ္မွာအလိုအေလ်ာက္(OFF)ၿဖစ္သြားပါသည္။၄င္း၏လုပ္ငန္းၿပီးဆံုးသြားၿပီၿဖစ္ပါသည္။ထိုသံၿပားကို(G.T.I)ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္မွၿဖဳတ္ယူသြားၿပီးေဆးမမွဳတ္ရေသးေသာသံၿပားတစ္ခ်ပ္ကိုလာ၍ခ်ိတ္ေပးသြားပါသည္။တေနကုန္ေဆးမွဳတ္အၾကိမ္ေပါင္းမွာ(၃၀)(၄၀)ခန္႔ရွိ၍သံၿပားမွာ(၁၀)ခ်ပ္ေလာက္သာရွိၿပီးေဆးမွဳတ္ၿပီးေသာသံၿပားကိုခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုဓါတ္ဆီၿဖင့္ေဆး၍အေၿခာက္ခံထားရပါသည္။သို႔မွသာအၾကိမ္(၃၀)(၄၀)မွဳတ္ရန္သံၿပားလံုေလာက္မွဳရွိၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။ဒုတိယအၾကိမ္ေဆးမွဳတ္ရန္ထိုစက္ရုပ္ထရပ္သည့္အခါထိုသံၿပားမွာစက္ရုပ္ဘက္သို႔အလိုအေလ်ာက္လွည့္ေပးပါသည္။ထိုလုပ္ငန္းစဥ္အတိုင္းမနက္(၈)နာရီမွညေန(၅)နာရီအထိလူအမ်ားခလုပ္ႏွိပ္၍ခိုင္းသမ်ကိုထိုစက္ရုပ္မွတေနကုန္လုပ္ၿပေနပါသည္။

၄င္းSpray
Gunတြင္ရွိေသာအိုးထဲတြင္ေဆးကုန္သြားလ်င္လည္းၿဖည့္ေပးေနပါရပါသည္။ထိုစက္ရုပ္ေဆးမွဳတ္လုပ္ငန္းကိုၾကည့္ၿပီး၍ပရိတ္သတ္တစ္အုပ္စုထြက္သြားလ်င္လည္းေနာက္တစ္အုပ္စုမွေ႔ရွသိုေရာက္လာပီးစက္ခလုပ္ႏွိပ္ေဆးမွဳတ္ခိုင္းၿပန္ပါေတာ့သည္။ထိုနည္းအတိုင္းတစ္ေနကုန္စက္ရုပ္မွာသူ၏အလုပ္ကိုလုပ္ၿပေနရပါသည္။

တစ္ခ်ိဳ႔ပြဲၾကည့္ပရိတ္သတ္မ်ားကေက်ာင္းသားအားေမးခြန္းေမးၾကပါသည္။ထိုSpray Gunမွဳတ္သည့္အခါတြင္ထံုးစံအတိုင္းေဆးမွဳတ္သည့္အခါတြင္ထံုးစ့အတိုင္းေဆးမွဳန္းမ်ားေလၿဖင့္ပ်ံလြင့္တတ္ပါသည္။ထိုအၿပင္စက္ရုပ္ကုိအလုပ္လုပ္ႏိုင္ရန္အတြက္လ်ပ္စစ္သံုးရၿခင္း၊ေမာ္တာမ်ားသံုးရၿခင္း၊ေလမွဳတ္စက္မ်ားသံုးရၿခင္း၊စသည္ၿဖင့္စက္မ်ားသံုးရၿခင္းအတြက္စီးပြားေရးအရတြက္ေၿခကိုက္ပါ့မလားေမးၾကပါသည္။ထိုအခါGTIေက်ာင္းသားမ်ားကလည္းခပ္ရႊတ္ေနာက္ေနာက္ၿပန္ေၿဖတတ္ပါသည္။၄င္းတို႔ေၿဖပံုမွာထိုစက္ရုပ္သည္အလုပ္မခိုကပ္ၿခင္း၊သေဘၤားေဆးမခိုၿခင္း၊ခြင့္ရက္မယူၿခင္း၊လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မထိုင္ၿခင္း၊အမိန္႔နာခံၿခင္း၊လစာမေပးရၿခင္းစည္တို႔ကိုေၿပာၿပီးေမးသူႏွင့္ေၿဖသူတို႔ရယ္ၾကပါသည္။ထိုစက္ရုပ္အားေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႔မွအာဏာပိုင္မ်ား၏ေတာင္းဆိုေမတၱာရပ္ခံခ်က္အရေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႔မိုင္ဒါကြင္းတြင္(၇)ရက္(၇)လီသြားေရာက္ၿပသခဲ႔ပါသည္။

၄င္းစက္ရုပ္အပါအ၀င္ေဖာ္ၿပပါလက္ဖက္ရည္စက္ႏွင့္အၿခားစက္မ်ားအားလံုး၏ကုန္က်စရိတ္အားလံုးကိုထိုစဥ္ကစက္မွဳစိုက္ပ်ိဳးႏွင့္အသက္ေမြးပညာဦးစီးဌာနမွစိုက္ထုပ္အကုန္အက်ခံပါသည္။၄င္းႏွင့္တစ္စပ္တည္းေၿပာလိုသည္မွာဒုတိယစက္ရုပ္တစ္ရုပ္ၿဖစ္ေသာလမ္းေလ်ာက္သည့္စက္ရုပ္တစ္ရုပ္ကိုလည္းစတင္ၿပဳလုပ္ခဲ႔၍လမ္းေလ်ာက္သည္႔အဆင္ထိေရာက္ရွိေနၿပီၿဖစ္ပါသည္။သို႔ေသာ္ဒုတိယစက္ရုပ္ကိုၿပပြဲတြင္မၿပသလိုက္ရပါ၊အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္၁၉၈၈အေရးအခင္းၿပီးသည္မွစ၍ၿပပြဲမ်ားရပ္စဲသြားၿခင္းေၾကာင့္ၿဖစ္ပါသည္၊ယခုအခါေဆးမွဳတ္စက္ရုပ္ႏွင့္လမ္းေလ်ာက္စက္ရုပ္ႏွစ္ရုပ္စလံုးမွာေအာင္ဆန္းၿမိဳ႔အေထြေထြၿပဳၿပင္ေရးလုပ္ငန္းပညာသင္ေက်ာင္း၏အခန္းတစ္ခန္းထဲတြင္စက္ရုပ္ႏွစ္ရုပ္စလံုးမွာယခုတိုင္ရပ္လ်ပ္သားရွိေနၾကေၾကာင္းေတြ႔ရပါလိမ့္မည္။ထိုစက္ရုပ္ႏွစ္ရုပ္ကိုသိမ္းထားသည္မွာအႏွစ္(၂၀)ခန္႔ရွိပါသည္။ဆရာၾကီးဦးၾကည္လည္း၄င္းေက်ာင္းမွေက်ာင္းအုပ္ၾကီးရာထူးႏွင့္အၿငိမ္းစားပင္စင္ယူခဲ႔ပါသည္။

လက္ဖက္ရည္စက္

ဆရာဦးၾကည္အားဆရာတီထြင္သည့္လက္ဖက္ရည္စက္အေၾကာင္းေၿပာၿပပါဟာေၿပာေသာအခါေအာက္ပါအတိုင္းေၿပာေသာအခါေအာက္ပါအတိုင္းေၿပာၿပပါသည္။အေမရိကန္တြင္လက္ဖက္ရည္စက္ကိုအသံုးၿပဳစဥ္ေကာ္ဖီႏွင့္လက္ဖက္ရည္ခုပ္ႏွစ္ခုပါ၍လက္ဖက္ရည္ခြက္ကိုစက္ေအာက္တြင္ထည့္ၿပီးပိုက္ဆံအေၾကြေစ႔ကိုစက္ထဲသို႔ထည့္ၿပီးလက္ဖက္ရည္ခလုတ္ကိုႏွိပ္လ်င္အသင့္ေခ်ာ္ၿပီးလက္ဖက္ရည္ပန္းကန္တစ္လံုးစာက်လာပါသည္။ေကာ္ဖီေသာက္ခ်င္လ်င္လည္းထိုနည္းအတိုင္းၿပဳလုပ္ရပါသည္။

သို႔ေသာ္ၿမန္မာၿပည္တြင္ဆရာၿပဳလုပ္ေသာစကမွာတစ္မူထူးၿခားေနပါသည္။လက္ဖက္ရည္စက္ေအာက္တြင္လက္ဖက္ရည္ခြက္ကိုထည့္ၿပီးလ်င္ေကာ္ဖီႏွင့္လက္ဖက္ရည္ႏွစ္ခုရွိရာတြင္လက္ဖက္ရည္ေသာက္လိုလ်င္က်ပ္ေစ့စက္ထဲသို႔ထည့္ၿပီးလက္ဖက္ရည္ခလုတ္ႏွိပ္ပါကပထမဆံုးလက္ဖက္ရည္ခြက္ထဲသို႔သၾကားက်လာပါသည္။ၿပီးလ်င္ႏို႔ဆီက်လာပါသည္။ၿပီးလ်င္လက္ဖက္ေၿခာက္အရည္က်လာပါသည္။ထိုအခ်ိန္လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္ၿပည့္ေနၿပီးၿဖစ္ၿပီး။ၿပီးလ်င္လက္ဖက္ေၿခာက္အရည္က်လာပါသည္။ထိုအခ်ိန္လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္ၿပည့္ေနၿပီးၿဖစ္ၿပီးလက္ဖက္ရည္ေဖ်ာ္ေသာခလက္ပါသည့္ေဂါက္ကလက္ဖက္ရည္ပန္းကန္ထဲဆင္း၍ေမႊေပးပါသည္။အခ်ိန္တစ္မိနစ္ခန္႔ၾကာေသာအခါလက္ဖက္ရည္ဆိုင္တြင္ဇြန္းႏွင့္ေဖ်ာ္သည့္အတိုင္းလက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္ၿဖစ္လာပါသည္။ထိုအခ်ိန္တြင္လက္ဖက္၀ယ္သူအားစက္မွ(၂၅)ၿပားေစ့(၁)ေစ့ၿပန္အမ္းပါသည္။၄င္း(၂၅)ၿပားေစ့မွာလက္ဖက္ရည္ခြက္ေဘးတြင္ရွိေသာခြက္ထဲသို႔ကလာပါသည္။လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တြင္လည္းလက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္(၇၅)ၿပားနွင့္ေရာင္းေနၾကသည္။

အကယ္၍ေနာက္တစ္ဦးကေကာ္ဖီေသာက္လိုလ်င္ေကာ္ဖီပန္းကန္ကိုစက္ေအာက္ထည့္ပါက်ပ္ေစ့ကိုစက္ထဲထည့္ၿပီးေကာ္ဖီခလုပ္ကိုႏွိပ္ပါထိုအခါသၾကား၊ႏို႕ဆီ၊ေကာ္ဖီရည္မ်ားသီးၿခားစီက်လာၿပီးေဖ်ာ္ေဂါက္မွထံုးစံအတိုင္းေဖ်ာ္ေပးပါလိမ့္မည္။စက္မွေကာ္ဖီၿဖစ္၍ၿပား(၂၀)အမ္းပါလိမ့္မည္။အမ္းထားေသာၿပား(၂၀)ႏွင့္ေကာ္ဖီခြက္ကိုယူသြားၿပီးေသာက္ႏိုင္ပါသည္။လက္ဖက္ရည္ေသာက္လ်င္(၂၅)ၿပားအမ္းၿပီးေကာ္ဖီေသာက္လ်င္ၿပား(၂၀)အမ္းမည္ၿဖစ္ပါသည္။ဆိုလိုသည္မွာလက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္(၇၅)ၿပားေကာ္ဖီတစ္ခြက္ၿပား(၈၀)ႏွင့္ေရာင္းၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။

ထိုကိစၥတြင္ဆရာဦးၾကည္မွအံၾသစရာတစ္ခုေၿပာၿပသည္မွာသၾကား၊ႏို႔ဆီ၊အက်ရည္မ်ားသီးၿခားစြာက်လာၿပီးေဖ်ာ္ေပးသည္ကိုၿပပြဲလာသူမ်ားသေဘာက်မည္ဟုထင္ေသာ္လည္း၄င္းစက္မွလက္ဖက္ရည္ကို(၂၅)ၿပားအမ္း၍ေကာ္ဖီကိုၿပား(၂၀)မတူေအာင္အမ္းႏိုင္သည္ကိုအထူးအံၾသၾကပါသည္။

လက္ဖက္ရည္ႏွင့္ေကာ္ဖီစက္မ်ားမွစက္ထဲတြင္Heaterမ်ားထည့္ထား၍ပူပူေႏြးေႏြးေသာက္ရပါသည္။

ေၿမပဲစက္

ဆရာဦးၾကည္သည္၄င္းၿပဳလုပ္ၿပေသာေၿမပဲစက္ကိုအေမရိကန္ႏိုင္ငံတြင္သူကိုယ္တိုင္ပညာသင္ယူခဲ႔ေသာ Dum Woody Industrial Institute ၏ Canteenတြင္ထားရွိေသာ၄င္းေၿမပဲစက္ကိုအသံုးၿပဳခဲ႔ဘူးပါသည္။

ဆရာၿမန္မာၿပည္သို႔ေရာက္ေသာအခါစက္မ်ားတီထြင္ရာတြင္၄င္းေၿမပဲစက္ကိုလည္းၿပဳလုပ္ၿပသခဲ႔ပါသည္။အမွန္အားၿဖင့္၄င္းစက္၏ရည္ရြယ္ခ်က္မွာေက်ာင္းသားမ်ားတစ္ေန႔သာသံုးစြဲေသာေငြမ်ားမွၿပန္အမ္းသည့္အေၾကြးမ်ားကိုအေပ်ာ္သေဘာႏွင့္ၿပန္သံုးၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။ဥပမာအားၿဖင့္အေၾကြ(၁၀)ၿပားေစ့ကိုထည့္ၿပီးေၿမပဲစက္တြင္ပါေသာလက္လွည့္"ဘု"ကိုအၾကိမ္ၾကိမ္လွည့္ပါကေၿမပဲလက္တစ္ဆုပ္စာက်လာၿပီးအေၾကြေစ႔မွာလည္းစက္ထဲသို႔က်သြားပါသည္။၄င္းစက္ကိုၿမန္မာၿပည္တြင္ၿပဳလုပ္၍Invoyခန္းမတြင္ၿပသခဲ႔ပါသည္။ထိုအခ်ိန္ကၿမန္မာႏိုင္ငံတြင္အေၾကြေစ့မ်ားသံုးေနေသာေၾကာင့္ေၿမပဲစက္ကိုသံုးႏိုင္ၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။

(၁၀)ၿပားေစ႔တစ္ကို၄င္းစက္တြင္ပါေသာSlotထဲထည့္ၿပီးလ်င္"ဘု"ကိုအၾကိမ္ၾကိမ္လွည့္ရပါသည္။(၆)ပတ္(၇)ပတ္ခန္႔လွည့္လ်င္ေၿမပဲမ်ားလက္တစ္ဆုပ္စာက်လာပါသည္။ၿပပြဲလာေက်ာင္းသားမ်ားသည္တန္းစီ၍၄င္းေၿမပဲစက္မွေၿမပဲကိုလက္ႏွင့္ခံ၍အေပ်ာ္စားၾကၿပီးအလြန္ေပ်ာ္ေနၾကပါသည္။

၄င္းစက္တြင္ေၿမပဲမ်ားကိုဖန္ပုလင္းထဲတြင္ထည့္ၿပီးေမွာက္ထားေသာေၾကာင့္ေၿမပဲမ်ားကိုေတြ႕ရပါသည္။၄င္းစက္ထဲကို(၁၀)ၿပားေစ႔ကိုထည့္ၿပီးလက္လွည့္"ဘု"ကိုမလွည့္ခင္ဖန္ပုလင္းအားလက္၀ါးႏွစ္ဖက္ၿဖင့္ပုတ္ၿပီး"ဘု"ကိုလွည့္လ်င္ေၿမပဲေစ႔ယခင္ထက္နည္းနည္းပိုက်ၿခင္းကိုေက်ာင္းသားမ်ားသေဘာက်၍အေပ်ာ္သေဘာႏွင့္ထုၾကပါသည္။ထိုကိစၥအားေၿမပဲစက္ကိုတာ၀န္ယူၿပသေနေသာG.T.Iေက်ာင္းသားမ်ားကဆရာဦးၾကည္အားလာတိုင္ၾကၿပီးဖန္ပုလင္းကိုမထုရဟုစာတန္းဆြဲမည္ဟုေၿပာေသာအခါဆရာဦးၾကည္မွထိုစာတမ္းမဆြဲပါႏွင့္ဟုေၿပာၿပီးG.T.Iေက်ာင္းသားမ်ားကဘာၿဖစ္လို႕လည္းဆရာဟုၿပန္ေမးပါသည္။ထိုအခါဆရာဦးၾကည္မွအေမရိကန္ႏိုင္ငံတြင္ေက်ာင္းသားဘ၀ကဖန္ပုလင္းကိုသူတို႕လိုဘဲငါလည္းထုခဲ႔သည္ဟုေၿပာေသာအခါေက်ာင္းသားမ်ားက၀ိုင္းရယ္ၾကၿပီးထြက္သြားၾကပါသည္။

ၿပပြဲလာၾကေသာေက်ာင္းသားမ်ားမွာ၄င္းစက္ကိုအလြန္သေဘာက်ၿပီးမနက္ၿပပြဲၿပသည့္အခ်ိန္မွညေနအထိတန္းစီ၍၄င္းစက္ကိုသံုးၾကပါသည္။

စီးကရက္စက္

အေမရိကန္ႏိုင္ငံတြင္စီးကရက္စက္မ်ားမွဘူးလိုက္ေရာင္းေသာစက္မ်ားၿဖစ္ပါသည္။သို႔ေသာ္ၿမန္မာၿပည္တြင္မူလူၾကီးမ်ားမွသာဘူးလိုက္ေသာက္၍ေက်ာင္းသားမ်ားမွာ(၁)လိပ္ခ်င္း၀ယ္ေသာက္ၾကပါသည္။G.T.Iေက်ာင္းသားမ်ားမွ၄င္းစက္ကိုအသံုးၿပဳ၍စီးကရက္(၁)လိပ္ခ်င္း၀ယ္ေသာက္ၾကပါသည္။စီးကရက္စက္ထဲသို႔ငါးၿပားေစ႔(၁)ေစ့ထည့္ၿပီးLeverတံကိုလက္ၿဖင့္ဆြဲလိုက္လ်င္ခေပါင္းစီးကရက္တစ္လိပ္က်လာပါသည္။အကယ္၍ဆယ္ၿပားေစ့(၁)ေစ့ထည္၍ဆြဲပါလ်င္စီးကရက္တစ္လိပ္ႏွင့္အေၾကြငါးဆယ္ၿပားေစ့ၿပန္အမ္းပါသည္။၄င္းစီးကရက္စက္အားအင္းစိန္(G.T.I)Canteenတြင္ႏွစ္ႏွင့္ခ်ီ၍အသံုးၿပဳခဲ႕ေၾကာင္းဆရာဦးၾကည္မွေၿပာၿပပါသည္။

Driving Car

Driving Carကိုလည္းဆရာဦးၾကည္မွတီထြင္၍ၿပပြဲတြင္ၿပသခဲ႔ပါသည္။(၉)လက္မအရြယ္ရွိပလက္စတစ္ကားအား(၃)ေပခန္႔ၿမင့္ေသာစင္ေပၚတြင္Spongeၿဖင့္ၿပဳလုပ္ထားေသာသစ္ပင္ပံုစံငယ္မ်ား၊အိမ္ငယ္မ်ား၊သံေခ်ာင္းမ်ားစိုက္၍ဓါတ္တိုင္ပံုသ႑ာန္မ်ားႏ်င့္အၿခားသဘာ၀ပစည္းလမ္းေဘးတြင္ရပ္ထားပါသည္။လမ္းကိုလည္းအေကြ႕အေကာက္မ်ားၿဖင့္ၿပဳလုပ္ထားေသာလမ္းတြင္ေမာင္းရပါသည္။

ၿပပြဲလာသူမ်ားက Driving Car အားတကယ့္ေမာ္ေတာ္ကား၏လက္ကိုင္စတီယာတိုင္ကိုကိုင္ၿပီးခံုမွာထိုင္၍တကယ္ေမာ္ေတာ္ကားေမာင္းသလိုေမာင္းရပါသည္။၄င္းေမာ္ေတာ္ကားအားေက်ာင္းသားမ်ားအဆင္ေၿပ၍ေစ်းႏွဳန္းသက္သာစြာေမာင္းႏွင္ႏိုင္ရန္အတြက္တစ္ၾကိမ္ေမာင္းလ်င္အေၾကြေစ့(၂၅)ၿပားသတ္မွတ္ထားပါသည္။၄င္း(၂၅)ၿပားေစ့အားစတီယာတိုင္နားရွိSlotထဲသို႔ထည့္ၿပီးေမာင္းရပါသည္။

ထိုပလပ္စတစ္ကားေလးအားစတီယာတိုင္ကိုညာဘက္လွည့္လ်င္ညာဘက္ခ်ိဳး၍စတီယာတိုင္ကိုဘယ္ဘက္လွည့္လ်င္ဘယ္ဘက္ခ်ိဳးသြားၿပီးလမ္းေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္ရွိေသာအရာမ်ားကိုမတိုက္မိေအာင္လမ္းဆံုးထိေမာင္ႏွင္ရပါသည္။ေမာင္းႏွင္ႏိုင္ေသာကေလးအားသၾကားလံုးတစ္လံုးဆုခ်သည္ဟုေၿပာပါသည္။ေမာ္ေတာ္ပီကယ္အရာရွိမ်ားကိုယ္တိုင္လာေရာက္ေမာင္းပါသည္။လမ္းဆံုးထိမေမာင္းႏိုင္ပါ။သို႕ေသာ္ထူးထူးၿခားၿခားေက်ာင္းသားတစ္ဦးႏွစ္ဦးမွာဆုရထားေသာသၾကားလံုးမ်ားအိတ္ထဲၿပည့္ေနသည္ဟုေၿပာပါသည္။အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ထိုကေလးမွာတေနကုန္တန္းစီ၍ေမာင္းေနေသာေၾကာင့္က်ြမ္းက်င္စြာေမာင္းႏိုင္ၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။ထိုသိဳ႕ကားေလးေမာင္းၿခင္းကိုၿပပြဲလာကေလးမ်ားမွမနက္(၈)နာရီမွညေန(၅)နာရီထိတန္းစီ၍ေစာင့္ဆိုင္းၿပီးၿပခန္းပိတ္သည္အထိေနစဥ္ရက္ဆက္ေမာင္းၾကပါသည္။

ဘီစကစ္မုန္႔(Biscuit) ေရြးခ်ယ္စက္

ဘီစကစ္မုန္႔ကို(Biscuit)စီးပြားၿဖစ္လုပ္ေသာလုပ္ငန္းတစ္ခုတြင္ဘီစကစ္မ်ားကိုOvenလ်ပ္စစ္မီးဖိုၾကီးထဲတြင္ဘီစကစ္မုန္႔ကိုဖုတ္ၾကပါသည္။ထိုသို့ဖုတ္၍က်က္သြားေသာဘီစကစ္မုန့္မ်ားသည္OvenထဲမွConveyorၿဖင့္တန္းစီ၍ထြက္လာၾကပါသည္။ထိုထြက္လာေသာဘီစကစ္မုန့္မ်ားထဲတြင္က်ိဳးပဲ႕ေနေသာဘီစကစ္မ်ားအက်က္လြန္၍တူးေနေသာဘီစကစ္မ်ား၄င္းတန္းစီ၍ထြက္လာေသာဘီစကစ္ထဲတြင္ပါလာတက္ပါသည္။ထိုအက်ိဳးအပဲ့ႏွင့္တူးေနေသာဘီစကစ္မ်ားကိုေရြးခ်ယ္ဖယ္ထုတ္ေသာစက္လက္(Robot Arm)တစ္ခုကိုဆရာဦးၾကည္မွၿပပြဲတြင္ၿပရန္တီထြင္လိုက္ပါသည္။၄င္း(Robot Arm)မွလက္၀ါးတစ္ခုပါ၍လူကဲ့သို႕ပင္လက္ေခ်ာင္းငါးေခ်ာင္းပါ၀င္ပါသည္။ထြက္လာေသာဘီစကစ္မ်ားထဲမွအက်က္လြန္၍တူးေနေသာဘီစကစ္မ်ားကို၄င္း(Robot Arm)၏လက္၀ါးေအာက္မွၿဖတ္သြားလ်င္၄င္းလက္(၅)ေခ်ာင္းကဘီစကစ္ကိုေကာက္၍(လူတစ္ဦး၏လက္ႏွင့္ေကာက္သကဲ့သို့)ေဘးတြင္ရွိေသာခြက္ၾကီးထဲသို့ထည့္လိုက္ပါသည္။၄င္းလက္၀ါးေအာက္မွေကာင္းေသာဘီစကစ္မ်ားၿဖတ္သြားလ်င္၄င္းလက္၀ါးမွမည္သို့မ်လွဳပ္ရွားမွဳကိုမၿပပါ။တူးေနေသာဘီစကစ္ၿဖတ္သြားလ်င္ခ်က္ခ်င္းေကာက္၍ဖယ္ရွားပါသည္။

*မွတ္ခ်က္*            တစ္ကယ့္ၿပပြဲတြက္ၿပလ်င္Ovenမ်ားၿပဳလုပ္၍တကယ္တန္းဘီစကစ္ဖုတ္၍ၿပသႏိုင္မည္မဟုတ္သၿဖင့္Chamberေခၚအခန္းငယ္ေလးတစ္ခုၿပဳလုပ္ၿပီးအေၿဖဴေရာင္Conveyorတစ္ခုၿပဳလုပ္၍၄င္းအခန္းႏွင့္တြဲထားပါသည္။၄င္းအၿဖဴေရာင္ConveyorမွာEndlessလွည့္ပတ္ေနၿပီးChamberထဲမွာဘီစကစ္မ်ားကိုလူတစ္ေယာက္မွတန္းစီ၍ထည့္ေပးလိုက္ပါသည္။ထိုအခါဘီစကစ္မ်ားသည္Conveyorအတိုင္းထြက္လာပါသည္။ထိုသို႕ထြက္လာေသာဘီစကစ္မ်ားကိုRobot Armမွေရြးခ်ယ္ၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။၄င္းဘီစကစ္မ်ားမွာေစ်ဒကြက္မွ၀ယ္၍Conveyor Belt ထဲသို႕ထည့္ေပးရၿခင္းၿဖစ္ေသာေၾကာင့္တူးမဲေနေသာဘီစကစ္မ်ားမပါ၀င္ပါ၊ထိုေၾကာင့္တစ္ခ်ိဳ႔ဘီစကစ္မ်ား၏မ်က္ႏွာၿပင္တြင္မွင္အနက္သုတ္ထားရပါသည္။ထိုRobot Armမွာထြက္လာေသာဘီစကစ္မ်ားထဲတြင္မွင္အနက္သုတ္ထားေသာဘီစကစ္ကိုေတြ႔သည္နွင့္ေကာက္ယူဖယ္ရွားလိုက္ပါသည္။ထိုအတိုင္းၿပပြဲတြင္ၿပရန္အတြက္ဆရာဦးၾကည္မွတီထြင္တည္ေဆာက္ထားၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။


အထက္တြင္ေဖာ္ၿပခဲ႕ေသာေဆးမွဳတ္စက္ရုပ္ႏွင့္လက္ဖက္ရည္စက္အပါအ၀င္စက္မ်ားကိုတီထြင္ၿပသခဲ့ၿပီးေနာက္ႏိုင္ငံေတာ္မွဆရာဦးၾကည္အားအသိအမွတ္ၿပဳၿခင္းအားၿဖင့္ပညာေရး၀န္ၾကီးဌာနေ၀ဠဳ၀န္အိမ္ယာစခန္းတြင္တိုက္ခန္းတစ္ခန္းခ်ေပးခဲ့ပါသည္။ထိုအခ်ိန္ကပညာေရး၀န္ၾကီးမွာဦးေက်ာ္ၿငိမ္းၿဖစ္၍ဒုတိယ၀န္ၾကီးမွာေဒါက္တာေမာင္ဒီၿဖစ္ပါသည္။၀န္ၾကီးကို္ယ္စားေဒါက္တာေမာင္ဒီမွအခန္းတစ္ခန္းခ်ေပးၿခင္းၿဖစ္ၿပီးဆိုဗီယက္ႏိုင္ငံသို႔လည္းစက္မွဳခ်စ္ၾကည္ေရးခရီးပို႔လႊတ္ခဲ႔ပါသည္။


ထိုသို႕ႏိုင္ငံေတာ္မွခ်ီးေၿမွာက္သည့္ကိစၥႏွင့္ပက္သက္၍ဆရာဦးၾကည္မွႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္တကြပညာေရး၀န္ၾကီး၊ဒုတိယ၀န္ၾကီးအပါအ၀င္စက္မွဳစိုက္ပ်ိဳးသက္ေမြးပညာဦးစီးဌာနမွဆရာဦးၾကည္၏တီထြင္မွဳအေပၚအားေပးပံပိုးေပးၾကေသာညြန္ၾကားေရးမွဳးခ်ဳပ္ေဒါက္တာခင္ေမာင္၀င္းႏွင့္ဒါရိုက္တာမ်ားအားလံုးအားအထူးေက်းဇူးတင္ရွိေၾကာင္းေၿပာပါသည္။


ဆရာဦးၾကည္မိသားစုတိြင္သားသမီး(၂)ဦးထြန္းကား၍(၂)ဦးစလံုးမွာဆရာ၀န္မ်ားၿဖစ္ၾကၿပီးအိမ္ေထာင္ခြဲမ်ားၿဖစ္ၾကပါသည္။ယခုအခါဆရာဦးၾကည္ႏွင့္ဆရာကေတာ္တို႔မွာ(၁၂၆)လမ္းတိုက္အမွတ္(၇)၊(၃-လႊာ)မဂၤလာေတာင္ညြန္႔တြင္ေအးေဆးစြာေနထိုင္လ်က္ရွိပါေၾကာင္းေဖာ္ၿပလိုက္ပါသည္။


ယခုမ်က္ေမွာက္ေခတ္Facebookေပၚတြင္ဆရာဦးၾကည္အေၾကာင္းမ်ားအားသူ႔၏တပည့္မ်ားေရးသားသည္ကိုေတြမိေၾကာင္းထိုအေၾကာင္းအရာမ်ားသည္မၿပည့္စံုၿခင္းတစ္ခ်ိဳ႕မွာကြဲလြဲၿခင္းမ်ားၿဖစ္ေနသည္ကိုေတြ႕ရွိတယ္လို႕ဆိုပါသည္။ဆရာဦးၾကည္၏တူၿဖစ္သူက်ေနာ္မွက်ေနာ္ဘၾကီးဆရာဦးၾကည္အားထိုFacebookေပၚမွေရးသားေသာအေၾကာင္းအရာမ်ားကိုေၿပာၿပေသာအခါ၀ယ္က်ေနာ့္ဘၾကီးမွသူ႕အေၾကာင္းၿပည့္စံုစြာေဖာ္ၿပေပးရန္ေၿပာေသာေၾကာင့္ယခုလိုၿပည့္ၿပည့္စံုစံုတင္ၿပေပးလိုက္ပါသည္။

Brave Hero(ပဲခူး)